Allah'ım özüme dönüyorum galiba, içimi bir iştah aldı ki dünden sonra anlatamam,
Sanki başka bir ben oldum!
Dün çok yoruldum ama dünden çok şey öğrendim...
Neyse, bugün mutfakta faaliyet var, evde oturmak istiyorum, yağmurla yeni bir mutfak maceramız başlayacak bugün ama süprizszszszszszsz:) yapınca yayınlayacağım burada hem de gururla:) Evet kendimi beğeniyorum bu konuda n' yapabilirim:)
Yağmur kızımla iki gündür tiyatro sahnesinde kukla oynatıyoruz, önce ben oldum kuklaların sahibesi, ışıkları söndürdük, küçük bir ışık açtık tiyatro havası verebilmek için, yağmura biletini verdim, anons yaptım " Gösteri boyunca lütfen oyuna müdahele etmeyelim" diye çünkü yağmur için yapılması gereken en önemli uyarı...hımm yapmadan durdu mu evet sabırla durdu bir tek yedi cücelerden birini ben konuşturdum o da" o cüce konuşamıyor" dediği zamandı bu...ya sabır:)
Oyunumuz pamuk prenses ve yedi cücelerdi...ben oynattım o izledi, güzelde oldu, ertesi gün için yağmurun bu gösteriyi yapacağını benimde izleyici olacağıma söz vererek bitirdik oyunu...
İşte o ertesi gün dündü...yine aynı şekilde hazırlandık...yağmur başladı oynatmaya ne var ki tam 2 dk. sonra "mola "dedi, tuvalete gidebilirmişiz, mısır yiyebilirmişiz? bende "ne kadar sürecek bu mola" dedim "2 saat" dedi...anladım bir sorun var, "oynamak istemiyor musun Yağmur?" "Anne, ben o cadıdan korktum:( "
İşte O cadı
İşte böyle sonlandı kukla maceramız sanırım ben oynatmaya devam edeceğim....
Şimdi çok işim var benim, bitmeyen işlerim...Hem karnım da acıktı...
Mutfak!
canımın içi .. cadıdan neden korktu acaba ? minicik dünyasında neler hayal etti kimbilir. içime hüzün düştü okuyunca. canım benim, eminim büyüdüğünde hatırlıycaktır bu anıyı. belki o zaman öğreniriz kafasından geçenleri. sen o yaşlarda kamyona bindiğini, sana diktiğim elbiseyi, aldığım çantayı ve selpak mendili nasıl unutmadıysan o da unutmayacak pek çok şeyi. ve hep çok ama çok güzel hatırlıycak çocukluğunu. süper bi annesin bana göre. ufaklık geldiğinde dahada süper olacaksınız hep birlikte.. dualarım hep sizinle.
YanıtlaSilNe güzel şeyler yazmışsın teyzecim, benim için hayattaki en büyük armağan senin bana şimdi söylediklerini kızlarımın büyüdüklerinde hissetmeleri, hiç bir zaman teşekkür beklemiyorum, onların mutlulukları benim hayatımın en büyük teşekkürü olacak hep...
YanıtlaSilEvet ben kaç yaşındaydım bilmiyorum, ama kamyona bindiğimi, bana aldığın minik çantayı ve içerisinde ki mendili, bana kitap okumayı sevdirdiğin ilk romanımı, minik mavi küpelerimi, anneannemin yedirdiği çiğ yumurtaları, bülent eniştemin mavi varillerini, lunaparka gidişlerimizi, yine her bülent eniştemin yanına gittiğimizde ayran içimizi...kimbilir daha hafızamın hangi köşelerinde çıkarılmayı bekleyen bu anılarımı hiç bir şey unutturamayacak bana...