Ayrı kaldım yağmurumla, uzun bir aradan sonra ilk kez...gitmez sandım ama gitti, bayramın 3. gününde sabah gitti anneannesi ve dedesiyle Ankara'ya...Ne yalan söyleyeyim gideceği günün önceki akşamı "gitme" dedim ona" beraber gezeriz" dedim, ama yok ısrarla "gideceğim" dedi, çantalar hazırladık artık beraber, belki sabah vazgeçer dedim ı ıh vazgeçmedi gitti:) neyse ki mutlu gittiği yerde, öyle "seni özledim" de demedi bana şimdiye kadar:) ben ne kadar özlemini çeksemde o mutlu olunca benimde aklım kalmıyor açıkçası...bir yandan da iyi oldu diyorum çok iç içeydik, artık anneannesinde bile kalmıyordu, biraz ayrı kalmamız iyi de oluyor bir yandan...

İlk gece bana çok zor geldi, gece uyanıp üzerini örteyim diye odasına gidecek bile oldum sanki gitmemiş gibi...

Gelecek 2 gün sonra kızım, öpücem ayaklarını onun, diyorum zaten daha ne kadar süre öperek severim ayaklarını diye acaba?

Bugün artık tatilimiz bitti, ama sanki kimse evinden çıkmamış gibi sokaklar bomboş, güneş örtmüş üzerini uyuyor, bana da kalan minik balıkla yalnızlık.