6 Ekim 2022 Perşembe

İşte yeni kitaplığım, 1 sene sonra inşallah bu da yetmez diye diliyorum kendim için:)

Bugün güzel uyandım keyfim yerinde, uyanır uyanmaz kitapları yerleştirdim, bazılarını ayırdım elden çıkaracağım onları...

Devam..

Yaaa bu postu ben ne zaman taslak halinde bırakmışım bilmiyorum 2020 aralık yazıyor ama sanmıyorum bu çok eski kitaplığım benim...

Dileğim kabul olmuş, çok çok kitabım var artık:) 
Bu kitaplığı duvardan duvara yaptım, evimin hol kısmındaki bütün duvarlarım kitaplarımla doldu.
En kısa sürede buraya ekleyeceğim fotoğrafı:)

Evimin her köşesini sevsem de kitaplarımla olan bu bölümü ayrıca çok seviyorum. artık Yağmurumda bu kitaplıktan kitap okuyor öyle mutlu oluyorum ki...
Bu blogda onun en minik halleri varken şimdi 11. sınıfta 16 yaşında kocaman bir kız oldu...
Bebekliğinden beri beni hiç yormadı, bu zamana kadar ki dönemlerinde elbette zorluklar yaşadık ama hep birbirimizi anlayarak bu yolda yürümeye devam ettik..
Yağmurun gözünden bakacak olursak eminim daha sıkıntılı anlatacaktır bu dönemleri ve evet eminim bende hak vereceğimdir :)

Zaman çabuk geçiyor, her şey değişiyor, değiştikçe yenileniyoruz...yenilenmek bazen iyi anlamda olsa da bazen de yaşadıklarımızla beraber hayata karşı daha da katı olabiliyoruz. 

Anneannem öldü..
Yazmıştım zaten..
Ölmek ne kadar net bir kelime değil mi..
Önü, ardı, arkası yok..u
Yarın 4 yıl olacak..4 koca yıl. 
Dün Aybarsın fotoğrafındaki anılarda Eylül 2018 Aylin'in ilkokula başladığı yıla ait fotoğrafını gördüm..Biz o gün hastaneye gidecektik, anneannem Aylin'i görsün istemiştim, okul formasıyla...Ama sokamamıştım hastaneye...
Söz vermiştin ya anneanne Aylin'e "Ölmeyeceğim ben" diye :)
Sen sözünü tutamadın, 
Aylin seni unutamadı..
Ona aldığın bir boyama kitabı vardı...sen varken hep boyardı o sayfaları, sen gidince yarım kaldı hepsi..
Gözünün içine bakar gibi bakıyor o deftere, senin onda bıraktığın anılar öyle kıymetli ki...
Yağmur öyle değil, belki çok içine attı onun duygularını öğrenemedim, çok ağladı ama kuruttu içinde belki de bilmiyorum. 

İşe başladım..Her şey öyle yarım kalıyor ki..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

  Günlük hayatın diliyle bile bazen yazıldığında geriye dönüldüğünde ne çok şey anlatıyor şu satırlar. Aklımızda kalır sanıyoruz, hiç unutul...