Bazen içinden çıkılmaz bir hal alıyorum ne hali olsun benim iç halim işte...yürek vurgunlarım, sana hassasiyetim, kırılganlığım...ve hep siz işte....yorulmuyorum ama içimden çıkamıyorum işte...bu hayatın insanları nereye götürdüğünü düşünüyorum öncelikle kendimi düşünüyorum nereye diyorum? hep inandıklarımdan doğrularımdan başlıyorum bir zaman önceki inancım ve şimdime bakıyorum her şeyi değiştirmişim diyorum..ve bir zaman sonra da berbat mı etmişim acaba diyeceğimden korkuyorum..hareket etmek zorlaşıyor benim için işte o zamanlar..takılıp kaldıklarım oluyor çok eski zamanlardan bakıyorum nasılda saplanmışım diyorum...ama ben bırakmak istiyorum ellerimden onları...gideceksiniz değil mi?