27 Haziran 2011 Pazartesi

Olmadı, kızım okulun kurasında çıkmadı....kısmet, kazansaydı kurayı çok mu sevinecektim "hayır", nedenine gelince, şu anda okuduğu okulun eğitim sistemine çok alışmıştı, ilkokul 1. sınıfa başladığı zaman hangi okula giderse gitsin temel eğitim alacak çünkü, ama şimdi şu yaşlarında kendini tanıma, anlama, yaratıcılığını geliştirme, kendini ifade etme gibi bir çok beceriyi burada kazanıyor, anasınıfı içinse Allah biliyor ya içim hep şu an ki okula devam etmesinden yanaydı...evet zorlanacağız maddi açıdan ama her şey onun için değil mi? neyimiz var ki başka bizim...burayı kazansaydı yağmura nasıl açıklardım hem? yalan mı söylemek zorunda kalırdım okulunu bu kadar severken "hayır", yapamazdım ben bugüne kadar yağmura hiç yalan söylemedim...söyleyemezdim de, neyse kısmet işte bu sene de inşallah 3 yaşından bu yana beraber olduğu arkadaş ve öğretmenleriyle sevdiği ve mutlu olduğu ortamda anasınıfı eğitimini alacak...içim ilk günkü gibi rahat....


Hafta sonu kızımın 2. yıl sonu gösterisi yapıldı, çok güzeldi, gösteri salonuna giderken bayağı heyacanlıydı karnı ağrıdı, sessizleşti ama görünce kendi ortamını rahatladı:) kızım yine en güzelini yaptı gösterilerinin:)


Bir önceki hafta da sene sonu sergisindeydik, bütün yapılanları evde ya da okulda görenlerin çoğu "çöp" diyor, ama ben atmaya bile kıyamıyorum, benim kızım onların hepsini minicik elleriyle yaptı, yaparken kimbilir neler düşündü küçücük aklında, hem nasıl görüyor ki dünyayı benim kızım ?


Kimsenin göremediği kadar güzel görüyor...


İşte çocuklar ve yetişkinler arasında ki en büyük fark!


Kızımın sergisinden fotolar



















Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

  Günlük hayatın diliyle bile bazen yazıldığında geriye dönüldüğünde ne çok şey anlatıyor şu satırlar. Aklımızda kalır sanıyoruz, hiç unutul...