İnsan çok başka hayallerle yaratıyor hayatını oysa ki...oysaki hayalleri uzak tutmak gerekmiş hayatından bunu anladım, ne kadar bağlanırsan o hayallere o kadar üzülüyormuş insan...

Belki de hiç sahip olamayacağın hayallerin peşine düşmeli insan, hani çok uçlarda olacak hayalin, "yok canım hayatta olmaz" diyeceğin hayallerden oluşmalı insan...

Bilmem..ben çok hayal kurdum heralde belki de "yaparım" dedim ama yapamadım..şimdi bunun acısını ince ince yüreğimde ve gözyaşlarımda hissediyorum...

Biliyormusun yağmur? ben böyle her ağladığımda sen aklıma geliyorsun...hani ben ağlayıp üzülüyorum ya şimdi diyorum ki kızım ağlarsa ya bütün bu yaşadığım nedenlerden dolayı bir gün ben ne yaparım diye düşünüyorum...belki fındık kabuğunu doldurmayacak bir meseleler...kimine göre öyle ama benim için, belki de bir anne için her mesele fındık kabuğunu dolduruyor işte...

Bazen insan kendi kendine mi yapıyor diyorum ya da yaptığı şey kaderinde yazılı olandı..onu yaşıyor şu anda...onu da bilmiyorum...

Ama isterim ki, dualar ederim ki sen sakın ola çaresizlik nedir bilme olur mu, her şey elinin altında olsun hayallerin hayal değil ulaşabileceğin yaşamın olsun sadece...

Neyseki sen benim gibi bu küçük yaşında odalara kapanıp evcilikler oynamıyorsun..benim dünyam belki de sadece o evcilik dünyasında hayaller kurmaktan ibaretti de o yüzden şimdi de böyle oluyorum zaman zaman...

Sen annesinin her zaman minicik kızısın, bir gün okuyup ta sorarsan "annecim bunlar ne demek" diye emin ol bugünü, salya sümük sana kahvaltı hazırladığım bu sabahı, tıpkı bugün gibi hatırlayacağım...

Seni bu dünyada yara alsan da pamuklara sarıp büyüteceğim hep çocukmuşcasına....

Annen...