Dün okuldan çıkınca yağmur atıştırıyordu, yağmur kaldırıma düşen yağmur damlalarının izini görünce "Dünnamız su siseği gesiriyor galiba" (Dünyamız su çiçeği geçiriyor galiba) demez mi, çok güldüm bir yandan da hüzünlendim, ne bilim yağmurun gözünden yağmurun yağmasını bu şekilde algılamak ve yeniden düşünmek... artık sende kaybolmuş çocuk gözlerinin yeniden görebilmesini sadece bir çocuğun sağlayabilmesini anlamak...onunla beraber yeniden düşünmek yeniden büyümek, bildiklerinin hepsini unutmak....

Seviyorum işte onunla yaşamayı, hımm bu arada hep pembe değil hayatımız yağmurla:) artık o bambaşka bir şey, çocuk ama kendi bildikleri, kendi doğruları var, kendi istekleri var işte bu yüzden çatıştığımız durumlarda oluyor, bunlar olurken üzülsem de, bir yandan da olmasının çok normal olduğunu da düşünüyorum, asıl olmasaydı , her şeye ikimizde "doğru" deseydik sorun olmazmıydı? öğrettiklerimizin izinde kendi hayatını kuran bir çocuk olsun isterim yağmur...

Yarın 28 ekim. Cumhuriyet bayramı arifesi olduğu için yağmura yarım gün okul var, yine evden bir şey yapıp yollayacağız yiyecek olarak okula...

Yağmur bu arada evdeki yemek düzeni için bir fikir önerisinde bulundu, her günün akşamı, ertesi günün akşam yemeğini bir kişi belirleyecek, mesela dün akşam yağmur belirledi..."makarna+köfte+patates" hiç yabancı değil değil mi? evet bu akşam böyle yiyeceğiz yarın babası, bir sonraki gün ben seçeceğim, sonra yine yağmur...böyle böyle gidecek işte...

Kitabım bitti, akşama biter diye düşünüyordum ama uyanır uyanmaz okumaya başlayıp hiç elimden bırakmayınca kalan 150 sayfada bitti işte, kimilerinden can sıkıcı diye yorum duysam da bu kitap hakkında bence hiçte öyle değildi, bir kadının içindeki farklı kadınlardan oluşan düşünceleriyle, kendi hayatını ve hamilelik- hamilelik sonrası hayatını şekillendirme süreci anlatılmış...Sevdim, sevdiğim bölümlerin altını çizdim...kitap okuma sayfasına yazacağım onları...

Dün gece çok geç yattım 1 i geçiyordu, bu yüzden sabahta 8 de kalkıp 9 da yeniden uyudum, 11 e kadar uyumuşum:( haliyle bu kadar uyuyunca sürekli rüyalar gördüm, en çok ta kızımı gördüğüm rüyadan etkilendim, bu aralar sıkça görüyorum rüyalarımda, hamileliğin doğal süreci herhalde, yağmura hamileyken de görürdüm böyle...

3 gün önce gördüm bebeğimi ilk kez, kucağımdaydı ama yaklaşık 8 aylıktı, bembeyazdı, gözleri aynı yağmura benziyordu, üzerinde bembeyaz bir tulum vardı, saçları koyu renk ve kısaydı:)

Bugün de daha ilgincini gördüm, dr. a gidiyorum muayeneye, dr. bakıyor ve birden bebeğimi çıkarıyorlar karnımdan hiç ağrı sızı yok, ben hiç anlamadan, yanımda bulunan bir yere koyuyorlar, elleri minicik, kocaman olmuş ama, nasıl sığıyormuş karnıma diye düşünüyorum o zaman, dr. dokunabilirsiniz diyor, korkuyorum odada 3 kişiyiz ya mikrop kaparsa diyorum ama ben annesiyim diyorum dokunuyorum ellerine, daha olgunlaşmamış, şeffaf derisine, gözlerim doluyor...sonra nasıl bilmem tekrar karnıma koyuyorlar bebeğimi...olası bir şey değil evet, ama genelde böyle akıl almaz olur hamilelik rüyaları işte....bu arada kim için akıl almaz olsa da benim için aklımdan çıkmayacak güzel bir rüyaydı:)

39 haftadan hesaplarsam doğumu kaldı 12 haftam...aya uyarlarsam 2,5 ayım kaldı...

Çok az kalmış, günler nasıl gelip geçmiş, daha dün gibi hamileliğimi ilk öğrenipte şaşırdığım gün, uzanmış kanepede sessizce kalmıştım uzun bir süre...şimdi 26+2 haftalık hamileyim, hala mangal kokusuna dayanamayan, parça tavuktan tiksinen, onun dışında her şeyi bolca yiyen biriyim, 7 kilo aldım toplamda, tombikleştim, yanaklarım doldu, daha da tombikleşicem, ama fındıklı kurabiye yiyerek olmasın bu:(

Haftaya kitap okumam biraz ağırlaşacak ama havalar bozmadan eksiklerimi tamamlamak istiyorum hem de daha ağırlaşmadan...

Biz minik kızımla gidiyoruz şimdilik, benim için önemli olan diğer kitabıma başlayacağım "Doğmamış çocuğun gizli yaşamı"

...Hani çatlayana kadar yemek yemek vardır ya ben de çatlayana kadar kitap okumayı seviyorum....