Çok az zamanımız kaldı, benim ikinci kez anne olmama, Aybarsın ikinci kez baba olmasına ve yağmurun ilk kez bir kardeşinin olmasına...
Bekliyoruz... her sabah parmaklarımızla sayıyoruz, bu sabah 8 günümüz kaldığını gördük yağmurla...
Heyecanım zaman daraldıkça bazen en tepe noktasında bazende en alt noktasında oluyor yüreğimin...
Çok fazla yazmak istemiyorum, yazacaklarımı saklıyorum yazacağım güne kadar...
Yağmur sabahları karnımı seviyor, kardeşini seviyor, ayrılmak istemiyor şimdiden, Pedagoguyla konuştum, benim düşündüğüm doğrunun aksine, yağmur'un gün boyu bizimle olmasının daha doğru olacağını söyledi, sadece narkoz etkisindeyken beni görmemesinin iyi olacağını söyledi, sabah hep beraber gidin dedi hastaneye, odaya beraber yerleşin dedi...İyi oldu çok iyi oldu ben yağmur etkilenmesin diye düşünmüştüm hep ama yağmur o kadar iyi dinleyip anlayan bir çocuk ki...En zor olanı onun gözlerinin içine baka baka ameliyata girmek olacak...adı üstünde ameliyat işte...istemiyorum ama dönüşüm yok:)
Küçük kızımın da her şeyi hazır bu arada, kurabiyelerle çikolatalar kaldı, onlar da bayatlamasın diye bekliyorum yapacağım zamanı:)
Neyse benim içim çok dolu, yazamayacağım...
Bugünlük bu kadar...
offf nihayet , günlerdir birkaç satır yazıdımı acaba diye gidip gelip kontrol ettim. gecenin ikisinde bi de baktım yazmışın... canım benim senin kadar heyecanlıyım.
YanıtlaSilGece kuşu teyzem benim:)bu aralar hem içim çok dolu hem çok düşünüyorum o yüzden iki kelimeyi yan yana getirmek bile zor geliyor bana:)
YanıtlaSil