Bir yokediş varediyorlar içimde sürekli ben yenilenmeye çalıştıkça geri geri çeken sürekli...yeniden başlamak lazım derken her şeye tanıdığın duyguları bırakabilmek kolay olmuyor yaşadığın yıllar içerisinde...bazen diyorum ki acaba yokluğun yarattığı duygular mı?ama varken de aynı olmuyormusun diyorum kendime...Hep içime dönmekten sıkılıyorum bazen...bazen keşkelerimi döküyorum önüme ve bunu da keşke yaşamasaydın diyorum...dememdeki tek sebep iyileşemiyor olmak yaralarımdan...

Biliyormusun hep yorgun olacağız aslında...

Tuhaf bir rüya gördüm, korkuttu beni küçük bir çocuk ardından büyük adamlar geldi kapıma, kilitledim sıkı sıkı kapılarımı açmak istemedim o küçük çocuğa kapıyı ama ağladı hep, kandırmak istedi beni belki de, açmadım, korktum...hala korkuyorum kapıyı açmaktan, çıkıp gitmekten...