Yağmurun okulu tatil olduğundan bu yana küçük gezilerimiz hariç hep evdeyiz...sıcakların başlaması bizi eve kapattı...Yağmur da çok sıkılıyor, üzülüyorum onun içinde, ne zaman ki onu sarıp sarmalıyorum öpüp kokluyorum o zaman daha iyi hissediyorum kendimi...şimdi uyuyor, bugün evdeydik ama yarın kızımla sinemaya gideceğiz, çok oldu gitmeyeli, özledim deli dolu zaman geçirmeyi kızımla...

Evde olunca ben yine kitaba sardım, bu aralar bayağı okuyup bitirir oldum kitapları su gibi...yağmur okulda olsa daha çabuk okurum ama neyse böyle heveslenerek, tuvalet kaçamaklarında dahi bir sayfa okusam bana yetiyor...

Buraya da az yazar oldum, malum ev hallerimiz, karmaşamız bir de işte yeni heyecanlar oldu hayatımızda.....

Geçmiş 5 yılın öncesine gidiyorum da hiç bir şey hatırlamıyorum bazen...o yüzden yazmak yine bir önem kazandı....

Yağmura hamile kaldığımda mesela... midem çok bulanırdı ama çok yerdim...bu hamileliğimde yiyemiyorum...yağmura 3 aylık hamileyken 4 kilo almıştım, şimdi 4 aylık hamileyim 2 kilo almışım...

Eski doktorumu değiştirdim, ilk ayımdan bu yana kendime çok şeker bir doktor buldum, çok güleryüzlü tam istediğim gibi..her seferinde şakalarla ayrılıyoruz...

Dün bana kızımı 3 boyutlu da gösterdi, yaslanmış mama torbasına yatıyordu...öyle tatlı ki her yeri oynuyor..çok tuhaf içimde o kadar hareketli bir canlı var ve ben hiç bir şey hissedemiyorum...!?

Bu akşam Yağmura da söyleyeceğiz artık...zaten çok zamandır alıştırdık, artık eşyalarını bile "bu kardeşimin olsun" diye ayırıyor...

Yağmur'la hayatlarımız bu aralar biraz karışık..ben fazla hassasım o da bir o kadar vurdumduymaz oluyor bazen:) anne kız çatışmalarımız az biraz başlıyor:)Her zaman düşünerek konuşmaya çalışıyorum ki söyleyeceğim tek söz onu yaralamaya yetebilir çünkü...yani yokmudur bizim de çocukluğumuzdan kalan tek bir söz mesela? benim var..annemden olmasa da babamdan var ya da başkalarından....bugün gerçekten kendimdeki sevmek duygusundan uzak kalan bir kaç insan varsa işte çocukluğumda bana sarf edilen bir kaç kelimelik cümlelerin sonuçlarından ibaretler içimde...

Bende az hatasız güzel çocuklar yetiştirmek istiyorum, kendi ayakları üzerine basan, kendi kendine yetebilen...kendi kararlarını alabilen ve arkasında duran...

Her insan hata yapar ben de yaptım, o da yaptı, başkası da...hiç birimiz masum olmadık, masumane hayatlar arkasına saklandık belki, kendimizi bununla teselli ettik, ama kendi kendime bakınca kimi zaman çok korkak kimi zaman çok güçlü olduğumu gördüm...Keşke hayatımda hep o güçlü yanlarımla kararlar alabilseymişim, ama insan işte, doğruyla yanlışı sadece kendine göre düzenleyen bir varlık olarak yaşıyor bazen...

O yüzden bugün bile, en iyimizin bile, hiç birimizin birbirimize üstünlüğü yok....