1 Kasım 2011 Salı

Yağmur kızımın okuldan halleri...

Beni en çok bu fotoğraf etkiledi...neden bilmem o küçücük ellerin, kalem tutuşun, yaptığın o rengarenk resim gözlerimi dolduruyor, sana baktıkça yüreğimden sanki bir şeyler taşıyor, yetişemiyorum...
Seni çok seviyorum benim canım kızım...
Dün gece sen uyurken yanına gelip defalarca seni ne kadar çok sevdiğimi söyledim sana, öptüm, öptüm o güzel yanaklarından, burnundan, gözlerinden...Sen duymadın beni...O an içimden geçti bir gün sende anne olasın inşallah güzel yavrum, işte o zaman bir annenin evladına duyduğu sevgi çığlıklarını duyabileceksin , işte o zaman çok basitmiş gibi görünen bir resim için bu kadar duygulanacaksın, bir resim seni alıp götürecek bebekliğinde ki bir sahneye ya da çok uzaklarda senin ve annenin olduğu başka hayatlara ...O zaman anlayacaksın tek bir bakışın, tek bir nefesin için dünyaları nasıl ayağa kaldırabileceğini...
Bir gün gelir kocaman bir genç kız olursun, o zaman hatırda kalsın isterim tüm bu çocukluk yaşamının, hatırla isterim seni nasıl sarıp sarmaladığımı, nasıl oyunlar oynadığımızı, oturup küçük evimizde, senin mutlu olman için kurduğumuz bu dünyamızda seni nasıl kolladığımı,

Senden, sana verdiğim sevgiyi isteyemem ben hiç bir zaman, sadece isterim ki şu hayatta sadece ve sadece her gün o gülen yüzünle sarıl annene,
Çünkü ben bir tek buna muhtacım biliyor musun?
Annen...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

  Günlük hayatın diliyle bile bazen yazıldığında geriye dönüldüğünde ne çok şey anlatıyor şu satırlar. Aklımızda kalır sanıyoruz, hiç unutul...