Anneannesi namaz kılarken ona, "anneannem ezan kılıyor" diyen,

Kardeşi ağlarken ağlamasından sıkılıp "Anne keşke doğurmasaydın bunu!" diyen,

Arda oyuncağını toplamazken ona daha bir kaç hafta öncesini ifade edeceğine, yerine " geçen sene de toplamamıştın" diyen yağmurumun dilinde böyle komiklikler bitmiyor, şimdilerde de kulaklarında ki deliklere takmış durumda, neymiş efendim kapanacakmış o delikler artık istemiyormuş, büyüyünce deldirirmiş yeniden, zor zahmet anlatarak ikna ettim şimdilik tekrar küpe taktık ama ne kadar gider bilmiyorum, off aslında çok şeyler yapıp çok şeyler yaşıyoruz ama müsait olupta yazamıyorum işte :( Aylin zor zahmet anca bu saatte uyutmayı başarabildim, bazen pek güzel uyuyan çocuğum bazen de hiç uyumak istemiyor, çok tatlılaştı artık, bana bakıp bakıp gülmesi, emerken bana oyunlar yapması, altını değiştirirken yüzünde güller açması, sabahları şiş gözleriyle bana bakması, uzun uzun sesler çıkarması, kısacası aylin artık anlatılmaz yaşanır durumda, öpmeye doyamıyorum o minik burnunu, minik ayaklarını, minik kulaklarını kısacası şu anda minik olan her yerini öpe öpe kendimi doyuramıyorum...

Şimdide ancak bunları yazabiliyorum, ama kahvem eşliğinde uzun uzun yazmayı ve kitap okumayı çok özlüyorummmmm :(