yavrularıma...

Aylin'den sonra ne kadar da başkalaştı hayatım, insanın iki kızı olunca mı böyle oluyor yoksa hayatta sadece doğru olanları görmek istediği zaman mı? aslında her ikisi de...

Çoğu şeye sırtımı çevirdim, sevdiklerime sırtımı dayadım ve kızlarıma yüzümü döndüm, meğer ne güzel şeymiş minicik şeylerden dünyalar yaratmak, uyurken o minicik suratları izlemek, her gece uyandığımda sadece kendi odama değil de uğrayacağım iki oda daha olduğunu bilmek...

İnsan inanamıyor onlar yokken, sadece iki kişiyken nasıl da mutlu olduğuna, şimdi tadıyorum  artık mutluluğu, bir evin içinde dört nefesken...

Sizi çok seviyorum benim miniminnacıklarım...