Duyduğum en zor soruydu; "anne hayatın sonu var mı?" ne diyeceğimi bilemedim, kalakaldım... yağmur tekrar sordu "anne hayatın sonu var mı dedim?" "e şey, bilmiyorum yağmur, ne oldu ki?" dedim "hiç, hayatın sonu varsa ona göre kendimi koruyacağım" bu sorunun cevabını yağmura tabi ki benim bildiğim gibi veremedim ama ona benimde bilmediğimi ,öğrenip ona anlatacağımı söyledim, vah vah bilmeyen anne!
Gel zaman git zaman bir iki gün sormadı, sonra yine sordu "anne öğrendin mi hayatın sonu varmıymış?"
"aa yok daha öğrenmedim, tamam yarın söz öğreneceğim" dedim ve o yarın geldi oturdum yağmurla konuştum, yağmur 6,5 yaşında bir çocuk, onun anlayacağı dilden önce doğadaki diğer canlılardan sonra da çok detaya girmeden insanların da hayatlarının bir sonu olduğunu anlattım, insanların hastalandığını ama bunun normal hastalıklarımızdan farklı olduğunu, yaşlanıldığını ama her yaşlananın da hayatın sonuna gelmediğini, hastalıklara ve kazalara karşı kendimizi korumamız gerektiğini anlattım. neyse ki şimdilik bana çok detaylı sormadı ama yakın zamanda yine soracak ve benim çalışmam gerekecek...
offf neden her şeye içim acıyor...:(
Bence çok güzel bir cevap vermişsiniz, tam yaşına uygun.. Zor sorular bunlar gerçekten :/
YanıtlaSilsüper o zaman kendimi iyi hissettim:) siz ki bilgesiniz bu konuda sizi tanımak çok güzel olacak:)
YanıtlaSil