11 Haziran 2013 Salı

dile kolay 5 yıldır yazıyorum buraya keşke her dönem aktif olabilsem ama aylinden sonra ne yazık ki zaman ayırıpta yazamıyorum, zaman öyle kıymetli oluyor ki benim için aylinin günde 1 saatcik uyuduğu zamanda ise hiç bir şey yapmayıp elime kahvemi alıp, ayaklarımı uzatıp öylece kalakalmayı tercih ediyorum...artık bu sakinliklerim de bitecek malum okullar tatile giriyor, yağmurum da evde olacak, olsun evimin tadı tuzu neşesi onlar, bir bakarım koltuk tepelerinde zıp zıp zıplıyorlar, bir bakarım sakince bir köşeye sinip oyun oynuyorlar, hoş aylin daha oyun oynayamıyor pek ama hayran hayran ablasını izlemek ona ayrı bir heyecan veriyor ki bunu yüz ifadesinden anlayabiliyor insan...

anlatacak çok şeyim var yine, belki kafam rahat olsa aklım orada burada olmasa burada oturup saatlerce yazabilirim zira içim çok dolu...

Yağmurumdan başlayacak olursam artık okul hallerinden çok sıkıldı, genelde her sabah karın ağrılarımız, bacak ağrılarımız şeklinde çıkıyor bu sıkıntılar, onu anladığımı ama tatile çok kısa bir süre kaldığını söylüyorum, bunun duygusal bir sıkıntı olduğunu anlatıyorum ona, öyle olunca biraz rahatlıyor...geçen sabah sırf bu sebepten okula giderken bir baktım ki geri dönmüşler babasıyla, karnı ağrımış, midesi bulanmış bunda muhtemelen o hafta sonu ödevlerini yapmayışının da etkisi vardı ya neyse içeri girince ah canım vah kuzum diyerekten pijamalar giyindik, üzerimize battaniyeler örtündük ama yağmur bu.. durur mu kalktı ben nereye ev kurabilirim anne demeye, neyse ev kurdu oyunlar oynadı baktık ki turp gibi :) naz yapası tutmuş hasta olası gelmiş kızımın ne yapalım. kırdık okulu anlayacağınız:)

Diş randevularımız her hafta sıklıkla devam ediyor, kuzumun sorun yaratan bütün dişleri tedavi edildi, çekilecekler çekildi, en son dün ölçü almaya gittik, haftaya ağız içi apareylerimiz takılacak...


yarım kaldı inşallah yazabilirim bu gece aylin güzel uyursa....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

  Günlük hayatın diliyle bile bazen yazıldığında geriye dönüldüğünde ne çok şey anlatıyor şu satırlar. Aklımızda kalır sanıyoruz, hiç unutul...