Bazen zaman dursun istiyorum, yağmur hiç büyümesin (aylin biraz büyüsün ama:)) istiyorum...öyle güzel ki çocuklarının gözlerinde yaşamak, şimdi aylin çok küçük ama yağmura baktıkça hüzün kaplıyor içimi...ne bilim tarifi zor işte...çocukça bakarsın ya işte o çocukça bakışının ardında hiç bir kötülük yoktur, o çocuk halinle senin için anlamı olan tek şey yaşadığın hayattır, oysa büyüdükçe yaşadığın hayatın anlamı daralıveriyor ya içimizde, hepimiz kopup gidiveriyoruz ya aslında hiç gitmememiz gereken yerlere...parçalara bölünüyoruz hep, hep her şeyin iyi olmasını istiyoruz, korkuyu biliyoruz, kaçmayı biliyoruz, saklanmayı biliyoruz...

İşte bu yüzden zaman dursun istiyorum bazen...

Neyse...bazen öyle bir kapanıveriyorum ki içime, çok evde oturmaktan heralde:) çok çok kitap okumak istiyorum ama aylinle ancak günde bir kaç sayfa kitap okuyabiliyorum, bugün boşverdim ama her şeyi sadece yağmurcum benden elma kompostosu istemişti onu yaptım, akşama da çikın istedi tavuk yani, yağmur hep öyle ister benden, ya da beypiliç der, yediği tavuğa hep "anne bu beypiliç mi" der ...yediğimiz şeyler tavuk mu o da ayrı konu...neyse öyle işte yatakları da toplamadım bugün, öncelik sırasına koyuyorum artık her şeyi bu da hayatımı kolaylaştırıyor, mesela bugün bunları yazmak yataklardan daha önemli:) süper anne olmaya çalışmıyorum...

Yağmur bugün geçen hafta ertelenen macıg ıce" Osmanlı ve Türk tarihi" müzesine gitti, çok heyecanlıydı, neymiş buz yalayacakmış, işte böyle bir şey çocukluk:)

Aylin hanım ise her zaman ki gibi mıkır mıkır mıkırdanıyor, ne gece ne gündüz dalıp uyumuyor gerçi uyuyor şimdi kızım ya haksızlık etmeyim...

Akşam sıkıldım çıktık yağmurla aylini babasına bırakıp, hava çok soğuktu fazla gezinemedik gerçi olsun bi market yüzü gördüm:)

Hadi bana mışşşlı uykular...