"Neymiş acaba bu piyano bir ablam bir babam oturuyor başına?"

 

"Bu aralar ayline de kitap okuma maceralarımız başladı, onu da kitap kurdu yapacak annesi"

Bu evi sadeleştirme işi beni çok yordu hala da yoruyor üzerine kombi bozulması, mutfak dolabının parçalara ayrılması  ve bunların bana çıkardığı işler gibi aksilikler de eklenince daha da yorulur oldum, şu anda tek istediğim bu haftayı da atlatıp, tertemiz evimde, güzelce ağırlanmış misafirlerim gittikten sonra çocukların erken bir saatte uyuması ve benimde elimde koca kahve kupamla gece saat kaç olursa olsun yalnız kalıp kafamı dinleyebilmek tek istediğim şey ...
Bu yukarıda ki bıcırıkta ayrıca bu işlerin arasında sürüm sürüm sürünüyor benimle, abla okula gitti aylin hafta sonundan sonra pazartesi sendromu yaşamakta, çünkü yağmur evde olduğu sürece genelde onun peşinde geziyor sağolsun minik ablası da ona çok güzel eşlik ediyor, canı istemediği zaman karga tulumba çocuğu ser sepet edip atıyor salonun ortasına, "ne yapıyorsun yağmur" dememize kalmadan kendisi ortalıktan toz duman oluyor...
Hafta sonu çok ta bir şey yapmadık , yağmurun arkadaşı geldi mira, onunla evde oynadılar bizde annesiyle sohbet ettik, sohbetin konusu mira ve kardeşinin zor şartlar altında büyümesi olunca kendimi sürekli suçlu ve kötü hissettim. Mira ailesiyle babaannesinin yanında kalıyor, babasının iş durumları ne yazık ki kötü ve bir türlü rayına oturmuyor, anne babaanneyle anlaşamıyor, kendilerine ait odaları yok hepsi bir arada bir odada yatıyorlar, miranın oyuncakları da çok yok, kardeşi talya doğumda oluşan bir nedenle 3,5 yaşında olmasına rağmen 2 yaş özelliklerini taşıyor:( Mirayı ve annesini bize davet etmeden önce çok düşündüm oysa ki ne yalan söyleyim eğer onlar ısrar etmeselerdi çağırmaya niyetim yoktu..nedenine gelince biliyordum içinde bulundukları durumu ve miranın bize gelerek sıkıntı yaşamasını istemedim, çünkü o bir çocuk ve öyle bir yaştaki,  sosyal anlamda değer yargıları bu yaşta oluşuyor yani " senin odan yok, çünkü..."ile başlayan bir cümleyi diğer arkadaşlarının durumları ile karşılaştırarak  yorumlayacaktır...ki, annesi bunların hepsinin farkında...Çok üzüldüm, oynarlarken hep baktım ona, yağmura...içinde kimbilir benim bilmediğim daha ne fırtınalar kopuyordu...yapabileceğim hiç bir şey yoktu iyi dileklerim ve ellerimi onlara dua etmek için açmaktan başka...:(
Gel gelelim bu konuda yaram fazla, sadece mira için değil, diğer bir çok çocuk ve bir çok insan için...Her şey insanlar için şu dünyada bir gün dupduru sularda yüzerken, ertesi gün belki o kadar bile beklemeden, bir batağın içinde çırpınışını görmek...umarım kimse yaşamaz, kimseye yaşatmaz  Allah'ım..
Diyorum ya benim yazacak, irdeleyecek o kadar çok şeyim var ki ama aklımı başımdan alan minik böcek aylin varken yanımda, sadece özetle kalıyorum yazdıklarımda...